ஆன்மீக தேடல்... இயற்கையான தேடல்....

ஆன்மாவை உணர்ந்து ஆன்மாவைச் சுத்தியல் செய்வதுதான் ஆன்மீகப் பணி.

தயவு செய்து அந்த வேலையில் குருட்டு நம்பிக்கை வைக்காதீர்கள்.

ஆழ்மனதில்,

கடவுளின் சக்தி,

இயற்கை சக்தி

ஒற்றுமையின் யதார்த்தத்தை நாம் உணரும் வரை,

மனம் போராடுகிறது.

எனவே,

அந்த ஆழ் சக்தி,

ஆன்மிக சக்தியால் மட்டுமே கிடைக்கும் என்று முன்னோர்கள் கோவில் மூலம் சொல்லி வைத்துள்ளனர்.

எல்லா மக்களும் இயற்கையின் மூலம் தெய்வீக சக்தியைப் பெற முடியாது என்பதால் கோயில்கள் கட்டப்பட்டன.

ஆனால் கர்ப்பகிரகத்தில் வழிபடும் நேரத்தைத் தவிர, மற்ற எல்லா இடங்களும் கவனச்சிதறலுக்காகவும், அலைந்து திரிவதற்குமானவை.

கோயிலின் இயல்பு இயற்கையின் உயிர்ச்சக்தியையும், ஆழ்மனதின் வெளிப்படைத்தன்மையையும் பிரதிபலிக்க வேண்டும்.

ஆனால் அத்தகைய அரிதான தன்மை குறைந்து வருகிறது.

இந்த உடல் இன்பத்திற்காக, உடல் ஆடம்பரத்திற்காக மட்டுமே நாம் வாழ்கிறோம்.

ஆனால் ஆன்மாவின் இயல்பிற்கேற்ப வாழத் தெரியாது.

ஆன்மாவிற்கு என்ன தேவை என்று சிந்தியுங்கள்...

அதற்கு கார், வீடு, பங்களா போன்ற ஆடம்பரமான வசதிகள் எதுவும் தேவையில்லை.

சரி வேறு என்ன வேண்டும்...?

எதுவுமே தேவையில்லாத பற்றற்ற நிலைதான் ஆன்மாவுக்குத் தேவை.

தாயின் வயிற்றில் பொருத்தப்படுவதால் உயிரணு எவ்வாறு கை, தசை, மூளை, இதயம் போன்ற உறுப்புகளாக உருவாகிறது....?

தாயின் கருவறை நீர், நிலம், நெருப்பு, காற்று, ஆகாயம் போன்ற பஞ்ச புத்திரங்களின் சக்தியைக் கைப்பற்றி குழந்தையை உருவாக்குகிறது.

இந்த பஞ்சபூத சக்திகளே அனைத்து உயிர்களையும் உருவாக்குகின்றன.

ஆனால் மனிதர்களாகிய நாம் இந்த பஞ்ச புத்திரங்களையெல்லாம் மாசுபடுத்தி அழித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

தண்ணீர் இல்லா உலகம் என்ற வார்த்தையைக் கூட மதிக்காமல் நீர்நிலைகளை மாசுபடுத்திவிட்டோம்.

பூமி சாட்சியாக இருப்பது போல,

அக்னி சாட்சியாக,

வானத்தை சாட்சியாக வைத்து அவர்களையும் அழித்துவிட்டோம்.

ஆன்மாவிற்கு...

தேவை,

தேடல்,

பஞ்சபூதங்கள் மூலம் ஆன்மா தன் தேவைகளைப் பற்றிக் கொள்கிறது.

மனிதனைத் தவிர,

ஆன்மாவை வேறுபடுத்துவது வேறு எந்த உயிரினத்திற்கும் தெரியாது.

உடல் வேறு, மனம் வேறு என்று தெரியவில்லை.

பகுத்தறிந்து உண்மையை அறிவதன் மூலம்,

தீய நடத்தையால் மனிதன் தன் உயிர் சக்திகள் அனைத்தையும் இழக்கிறான்.

தேவைகள் இல்லாத வாழ்க்கையையும், அற்புதமான வாழ்க்கையையும் இறைவன் கொடுத்திருந்தாலும், வாழ்வின் அடிப்படைத் தன்மையை அறியாமல் அழுகிறோம்.

துன்பத்தில் மூழ்கி இருக்கிறோம்.

மனிதனைத் தவிர வேறு எந்த மிருகத்திலோ அல்லது உயிரினத்திலோ நோய் என்று எதுவும் இல்லை.

அப்படி ஒரு நோய் வந்தால் அது முதுமையால்...

அதைத் தாண்டி வந்தால், மனித சுற்றுச்சூழல் பாதிப்புதான் காரணமாக அமையும்.

நம்மைச் சார்ந்து வாழும் குணம் கொண்ட உயிரினங்களுக்கே நமக்கு ஏற்படும் நோய்கள் அனைத்தும் ஒட்டிக் கொள்ளும்.

ஆனால் அதை எப்படி சொல்வது...?

பறவைக் காய்ச்சலுக்குப் பறவையைக் குறை சொல்வோம்....

பன்றிக் காய்ச்சலுக்குப் பன்றியின் மீது பழி போடுவோம்...

வரம்பு மீறி பிளாஸ்டிக் பயன்படுத்துகிறோம்... ,

அணு உலை அமைக்கிறோம்.

பெட்ரோலிய எரிபொருளில் இயங்குகிறோம்...

உரத்தை ஊற்றி யூரியா சாப்பிட்டு உற்பத்தியை அதிகரிக்கிறோம்.

ஆனால் நம் தவறுகளின் மீது பழி சுமத்தாமல்,

அப்பாவி உயிரினங்கள் மீது பழி சுமத்துகிறோம்.

இதுதான் வாழ்க்கை என்று தேவையில்லாமல்,

மனித மனம் உயிருடன் இருக்கிறது.

விசாரித்து உண்மையைக் கண்டுபிடிப்போம்.

வாழ்க்கையை உணர்வோம்...

வாழ்க்கையை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்துவோம்.